Latín

Latín er bæði málfak og mentanarfak. Latínfakið fæst við grundleggjandi latínskar tekstir og við rómverskt fornføðiligt tilfar, fyri at læra um mentanina og hugaheimin hjá rómverjunum. Latín er tað málið, sum antikka mentanin hjá rómverjunum bygdi á, heilt upp at okkara tíð. Harafturat hevur latín í nógvar øldir, til fyri fáum hundrað árum síðan, verið felags málið um alt Europa – latín var málið, sum varð brúkt at samskifta tvørtur um landamørk m.a. í sambandi við vísindi, bókmentir og gudfrøði.

Kunnleiki til fremmandamál, serliga eitt so gamalt og øðrvísi mál sum latín, gevur okkum eisini  innlit í okkara egna mál, eins væl og onnur mál, alheims bókmentir, vísindi, fagrar listir og søgu og ger okkum soleiðis meira tilvitað um egnan samleika.

Latín er tað málið, sum varð tosað í túsund ár í Rómverjaríkinum, sum at enda strekti seg um alt Europa heilt til Onglands í norðuri og Norðurafrika í suðuri, sum var allur tann siðmentaði heimurin tá í tíðini. Latín varð tosað sum vísindamál heilt fram at 18. øld. Framvegis er latín eitt týðandi altjóðamál, tí øll heiti innan t.d. læknavísindi og aðrar vísindagreinar eru á latíni.

Latín hevur ein avgerandi leiklut í evropeiskum høpi, bæði søguliga og sum ættmóðir hjá teimum latínsku málunum, sum verða munandi lættari at skilja og læra, um ein dugir latín frammanundan. Eisini onnur mál eru í heilt avgerandi mun myndað av latínskum tøkuorðum. Eini 80% av enska orðfeinginum eru latínsk tøkuorð og tøkuorð úr latíni gjøgnum franskt. Góður kunnleiki til latín gevur tí eitt størri og betri orðfeingi á nógvum fremmandamálum og ger tað møguligt hjá okkum at greina og skilja orð, sum vit síggja ella hoyra á fyrsta sinni.

Latín ger tað harumframt møguligt hjá okkum at skilja, hví okkara evropeiska mentan er, sum hon er, og hvaðani hugtøkini og fyribrigdini koma, sum vit nýta dagliga.